Inhoud:
Derde deel uit de Karen Pirie
reeks.
Midden in Edinburgh, in een torentje boven
in een oud gebouw, wordt een skelet gevonden. Karen Pirie,
rechercheur Cold Cases, gaat aan de slag met deze zaak: om wie
gaat het, en hoe komt het skelet daar? Als het onderzoek in een
stroomversnelling raakt, reist Karen naar een dorpje in Kroatië
dat getekend is door de angst en het bloedvergieten tijdens de
Balkanoorlog. Ze ontdekt er vreselijke geheimen uit het
verleden. Ondertussen neemt in het heden een wraakzuchtig
persoon het recht in eigen hand.
Recensie:
Wraakactie à la Charles Bronson
De Tweede Wereldoorlog is voor veel schrijvers lange tijd een belangrijke
inspiratiebron geweest maar met het
verstrijken van de jaren verdwijnt deze oorlog meer en meer naar
de achtergrond. Helaas komen er andere recentere, tragische
gebeurtenissen voor in de plaats zoals bijvoorbeeld de
afschuwelijke etnische zuiveringen in Joegoslavië eind vorige
eeuw. En zoals alle oorlogen laten ze diepe littekens na. Deze
ongeneeslijke wonden zijn het uitgangsprincipe voor De vrouw die
niet opgaf van de Schotse auteur Val McDermid.
Het verhaal begint op Kreta waar een man in de
haven van Chania op een terrasje in de vallende avondzon geniet
van zijn glaasje Metaxa. Als hij terugkeert naar zijn
appartement wordt hij op de drempel van zijn woning vermoord.
Circa 2000 kilometer noordelijker in Edinburgh wordt een skelet
gevonden dat jarenlang verscholen heeft gelegen in een torentje
op een oud verlaten gebouw. De zaak komt op het bordje te liggen
van hoofdinspecteur Karen Pirie en haar assistent Jason ‘De
Mint” Murray van het Cold Case team. Het spoor leidt hen naar
professor Maggie Blake die net haar 50e verjaardag heeft gevierd
en terugblikt op haar bewogen leven.
Vervolgens verlegt McDermid de aandacht naar de advocaten
Alan Macanespie en Theo Proctor, verbonden aan het
Joegoslavië-tribunaal die in opdracht van het ministerie van
Justitie onderzoek doen naar oorlogsmisdadigers. De man in Kreta
blijkt het zoveelste moordslachtoffer te zijn in een rij van
gedaagden voor het Joegoslavië-tribunaal. De nieuwe
leidinggevende van Macanespie en Proctor wil dat er een eind
komt aan deze eigenrichting en geeft het duo opdracht uit te
zoeken wie de wreker is en van wie hij zijn informatie krijgt.
De verdenking valt op de Kroatische oud generaal Dimitar ‘Mitja’
Petrovic die eerder zijn grote onvrede over het gebrek aan
daadkracht van het tribunaal heeft geuit en de vaardigheden
bezit om dergelijke vergeldingsacties succesvol uit te kunnen
voeren.
In korte, vlot geschreven hoofdstukken wisselt McDermid
tussen de onderzoeken van Macanespie en Proctor en van Pirie en
Murray. Tussendoor kom je via verslagen uit het heden en
verleden meer te weten over professor Maggie Blake. Het blijkt
dat zij ooit de vriendin was van generaal Petrovic.
Het academische karakter Maggie Blake is gebaseerd op de
inmiddels overleden Kathy Wilkes die clandestien onderwijs gaf
achter het IJzeren Gordijn in de laatste jaren van het
Sovjettijdperk. Ze was tevens inwoonster van Dubrovnik tijdens
de belegering in 1991-1992. Daarnaast heeft McDermid de ervaringen van
Sue Black in haar verhaal verwerkt die als forensisch
antropoloog leiding gaf aan een Brits team dat in opdracht van
de Verenigde Naties helderheid moest verschaffen over de
gepleegde wreedheden tijdens het Balkanconflict. Dat geeft het
boek een interessante mate van authenticiteit en extra lading
maar als thriller blijft het steken in middelmatigheid. De
hoofdstukken zijn te kort om in het verhaal te komen waardoor je
geen enkele band met een personage kan opbouwen. Bovendien gaat
die versnippering ten koste van de spanning. Dat de dader ver
van te voren al te voorspellen was, hielp ook niet om de boog
gespannen te houden.
De vrouw die niet opgaf is geen slecht boek daarvoor heeft
McDermid een te onderhoudende en aangename manier van schrijven,
met veel humor en maatschappijkritische commentaren, maar de
uitwerking van het verhaal over een moderne wreker à la Charles
Bronson die op zoek is naar gerechtigheid, was te mager om het
als topper te kwalificeren.
© RtH sep 2015
|