In 2006 werd op het forum van Crimezone lovend gesproken over de thriller De geur van sterfelijkheid dat ik besloot het boek ook maar eens te lezen om zo mijn eigen mening te kunnen vormen. De complimenten waren meer dan terecht en Beckett had er direct een fan bij. In 2007 verscheen het tweede boek Het laatste zwijgen, wederom met dr. David Hunter in de hoofdrol. Hoewel ik deze thriller iets minder vond, was ook dit weer een prachtig verhaal en voor mij reden genoeg om Beckett een plekje toe te dichten op mijn fansite. De grote kracht van Beckett is dat hij perfect het effect van een moord op een kleine gemeenschap weet te beschrijven. De hechte eenheid die op proef wordt gesteld, het wantrouwen dat binnensluipt, de vijandigheid en achterdocht die toeneemt naarmate de oplossing langer uitblijft. Je voelt de onderhuidse spanningen gewoon toenemen en Beckett weet die beklemmende sfeer voortreffelijk te beschrijven. Een ander sterk punt vind ik dat hij niet zozeer de moorden tot in detail beschrijft maar meer de invloed die de omstandigheden - en de manier waarop iemand is omgebracht - hebben op een dood lichaam. Hij is daarbij niet uit op effectbejag maar geeft slechts een nauwkeurige, klinische beschrijving van de veranderingen van een lichaam die plaatsvinden na de dood. Hier komen duidelijk ook zijn ervaringen opgedaan tijdens zijn bezoek aan de Body Farm om de hoek kijken. Tenslotte is, dr. David Hunter, een geloofwaardige sympathieke hoofdpersoon. Iemand van vlees en bloed met zo zijn eigen problemen. Een man die je ook in jouw dorp of stad tegen zou kunnen komen. Deze drie elementen maken de boeken van Simon Beckett tot een genot om te lezen.