
In 2006 werd op het forum van Crimezone
lovend gesproken over de thriller
De geur van sterfelijkheid dat
ik besloot het boek ook maar eens te lezen om zo mijn
eigen mening te kunnen vormen.
De complimenten waren meer dan terecht en Beckett had er
direct een fan bij. In 2007 verscheen het tweede boek
Het
laatste zwijgen, wederom met dr. David Hunter in de hoofdrol.
Hoewel ik deze thriller iets minder vond, was ook dit weer een
prachtig verhaal en voor mij reden genoeg om Beckett een
plekje toe te dichten op mijn fansite.
De grote kracht van Beckett is
dat hij perfect het effect van een moord
op een kleine gemeenschap weet te beschrijven. De hechte eenheid die op
proef wordt gesteld, het wantrouwen dat binnensluipt, de
vijandigheid en achterdocht die toeneemt naarmate de
oplossing langer uitblijft. Je voelt de onderhuidse
spanningen gewoon toenemen en Beckett weet die beklemmende
sfeer voortreffelijk te beschrijven.
Een ander sterk punt vind ik dat hij
niet zozeer de moorden
tot in detail beschrijft maar meer de invloed die de
omstandigheden - en de manier waarop iemand is omgebracht -
hebben op een dood
lichaam. Hij is daarbij niet uit op effectbejag maar geeft
slechts een nauwkeurige, klinische beschrijving van de
veranderingen van een lichaam die plaatsvinden na de dood. Hier komen duidelijk
ook zijn ervaringen opgedaan tijdens zijn bezoek aan de Body Farm om de hoek
kijken.
Tenslotte is, dr. David Hunter, een
geloofwaardige sympathieke hoofdpersoon. Iemand van vlees en
bloed met zo zijn eigen problemen. Een man die je ook in
jouw dorp of stad tegen zou kunnen komen. Deze drie elementen maken de boeken
van Simon Beckett tot een genot om te lezen.
|