Inhoud:
De jonge sympathieke David Hunter heeft na de
gebeurtenissen in De geur van sterfelijkheid
zijn
eigenlijke beroep van forensische patholoog weer opgepakt.
Op een kille januaridag komt hij aan op Runa, een van de
Hebriden eilanden. Er is een verbrand lichaam aangetroffen in een
afgelegen boerenschuur. Een hand en beide voeten zijn nauwelijks
door het vuur aangetast, maar voor het overige ligt er niets dan
as, wat zwarte botten en een schedel.
David Hunter zet alles op alles om een rationele verklaring te
vinden. En om degene op te sporen die het vuur heeft ontstoken.
Recensie:
Een meer dan waardige opvolger
In de verzengende hitte van Kreta zat ik een boek
te lezen dat zich afspeelde in het bitterkoude Schotland. De enige
overeenkomsten waren dat het op een eiland plaatsvond en dat
het hard waaide. Maar zelfs die vergelijking ging amper op want
Kreta is groot en toeristisch terwijl Runa klein is en
nauwelijks bewoners heeft, laat staan toeristen trekt. En zorgde
de zeewind in Elounda nog voor een aangename verkoeling, op Runa
werden de omstandigheden alleen maar extremer. Dat ik
ondanks de Griekse warmte de kou en regen goed kon aanvoelen
geeft de kracht van Simon Beckett zijn schrijftalent
weer.
Het laatste zwijgen is een meer dan waardige
opvolger geworden van De geur van sterfelijkheid.
Hoewel beide verhalen over afgelegen en gesloten gemeenschappen
gaan, is het toch een heel ander boek geworden. Wederom mooi en
ingetogen geschreven en, voor een thriller een must, spannend
tot het eind, met een climax die mij kippenvel bezorgde ondanks
de Griekse hitte.
© RtH aug 2007
|
