Door de kalksteen op het Zweedse eiland Öland loopt een donkerrode lijn, die door de mannen van de steengroeve ook wel 'de bloedlaag' werd genoemd. In vroeger tijden werd gezegd dat deze rode ader versteend bloed was, dat vloeide bij de strijd tussen trollen en elfen die op de vlakte woonden.

Wendela Larsson groeide op het eiland op en was er als kind van overtuigd dat de brand die hun familieboerderij vernietigde door elfen was gesticht. Nu ze weer op het eiland vlak bij de groeve is komen wonen, wordt de ware toedracht van de brandstichting haar stilaan duidelijk.

Per Morner woont ook bij de groeve en treft zijn vader op een gegeven ogenblik aan, neergestoken, in zijn afgebrande huis. Terwijl de verhalen van brandstichting, moord en wraak de loop van het verhaal bepalen, kleuren de liefde en de romantiek de nieuwe lente op Öland.

Recensie:

Een fraai lentefeestje! 

Het voorjaar is aangebroken op Öland. De laatste sporen van de winter dooien langzaam weg door het steeds sterker wordende voorjaarszonnetje. Het smeltwater zakt in de bodem en geeft voeding aan de ontluikende natuur. De eerste bewoners van het eiland zoeken hun zomerhuisjes weer op om het aanstaande Paasweekend alleen of met hun dierbaren door te brengen. Zo ook Gerlof Davidsson die zichzelf uit het bejaardenhuis heeft ontslagen. Hij heeft genoeg van ziekte en dood om zich heen en besluit naar zijn zomerhuisje terug te keren om daar - met hulp van de thuiszorg - zijn laatste jaren te slijten. Bij het opruimen van het huisje vindt hij een dagboek van zijn overleden vrouw. Ondanks zijn belofte dit na haar dood te vernietigen, heeft hij het bewaard en begint erin te lezen. Hij komt erachter dat zijn vrouw vaak bezoek kreeg als hij op zee was.

Bij de oude steengroeve zijn in Gerlofs afwezigheid twee grote villa’s gebouwd. Eén daarvan is van de narcistische Max Larsson en zijn vrouw Wendela die op het eiland is geboren maar later naar het vasteland is verhuisd. Ze is terug in Stenvik waar mooie maar ook trieste jeugdherinneringen van haar liggen. Verder maak je in dit deel kennis met de gescheiden Per Mörner en zijn kinderen Jesper en Nilla. Per heeft de kleine woning bij de steengroeve geërfd van Ernst Adolfsson die in de winter is overleden en zelf geen kinderen had. Per heeft goede herinneringen aan het eiland door de vakanties die hij samen met zijn moeder bij zijn oom doorbracht. Hij wil dat geluk met zijn kinderen delen maar Nilla is ernstig ziek en Jesper heeft meer oog voor zijn gameboy dan voor de schoonheid van het landschap. Per maakt zich niet alleen zorgen over zijn zwaar zieke dochtertje maar ook over zijn vader Jerry die een beroerte heeft gehad en moeilijk kan praten. Ondanks hun moeilijke relatie voelt Per zich verantwoordelijk voor Jerry en als deze niet meer op zijn telefoontjes reageert, gaat Per op zoek naar zijn vader. Hij vindt hem in zijn oude villa die in brand is gestoken. Per kan Jerry net op tijd uit de vlammenzee redden maar voor een ander, onbekend, persoon komt de hulp te laat.

Steenbloed is een weerzien met een aantal oude bekenden uit de eerdere twee delen: Schemeruur en Nachtstorm maar het meespelen van de meeste personages blijft slechts beperkt tot een rol in de coulissen m.u.v. van de oude Gerlof Davidsson die als een spin midden in het web zit. Verder is er uiteraard de alomaanwezige Alvaret. Net als bij de twee vorige delen van de seizoenen van Öland staan de natuur en de bewoners centraal. De misdaad sluimert ook in Steenbloed op de achtergrond om pas op het laatst in Walpurgisnacht tot een climax te komen. Het verhaal ontwikkelt zich in het tempo van het lenteseizoen. In het begin gaat het heel langzaam met hier en daar wat beginnende blad- en knopvorming. Maar na een frisse regenbui en een paar zonnige dagen komt de natuur in een versnelling en staat plotseling alles in volle bloei. Op dat moment toont Johan Theorin de volledige kleurenpracht van dit aangename boek waarbij alles op zijn plaats valt. Een fraai lentefeestje!

© RtH 26-05-2011