Een klein dorpje in de Bourgogne. Voor de ogen van de twaalfjarige Antoine wordt zijn hond vermoord door de buurman. Uit pure wanhoop reageert hij zijn woede af op zijn zesjarige buurjongetje. Hij slaat en schopt en gaat net zo lang door tot ....

Dood. Antoine heeft hem vermoord. Per ongeluk. Maar wie gelooft dat? In blinde paniek probeert hij iedere spoor uit te wissen en het lijk in het bos te begraven.

Drie dagen brengt Antoine in wanhoop door. Hij verwacht ieder moment ontmaskerd en gearresteerd te worden. Uitvoerige zoektochten volgen maar zonder resultaat. Een onverwachtse gebeurtenis verandert alles. Zal de waarheid aan het licht komen? En zal Antoine deze daad ooit te boven komen?

Recensie:

Meesterlijke thriller over angst en radeloosheid

Wil je dat de moordenaar van een kind achter de tralies beland? ‘Natuurlijk!’ hoor ik je zeggen.
Ik vraag me af of je na het lezen van Drie dagen en levenslang nog zo overtuigd bent van je antwoord?

De twaalfjarige Antoine woont samen met zijn gescheiden moeder in het christelijke dorpje Beauval waar iedereen elkaar kent en de Kerstmis het hoogtepunt van het jaar is. Zijn moeder is erg beschermend en conservatief waardoor Antoine geďsoleerd raakt van zijn andere vriendjes. Als zijn schoolgenoten gamen op de Playstation speelt hij noodgedwongen alleen in het bos. Zijn trouwste vriend en vaste metgezel is Odysseus; de hond van de buren. Als Odysseus wordt aangereden en de buurman het dier zonder pardon met een geweerschot uit zijn lijden verlost, is Antoine helemaal van de kaart. Als even later Rémi, het zesjarig zoontje van de buurman, hem in het bos komt opzoeken, slaat de boze en verdrietige Antoine hem in een vlaag van verstandsverbijstering neer. Als het jongetje niet meer ademt, raakt Antoine helemaal in paniek. Bang voor de gevolgen van zijn vreselijke daad verstopt hij het levenloze lichaampje in een gat onder een boom. De drie dagen die volgen zijn een aanslag op het leven van de radeloze ouders van Rémi én Antoine.

Pierre Lemaitre beschrijft op meesterlijke wijze de innerlijke tweestrijd van Antoine en de collectieve verontwaardiging van een klein dorp. Achterdocht en oude vooroordelen steken de kop op, personen die net even anders dan anders zijn worden heimelijk beschuldigd en de roddels zijn niet van de lucht. Antoine worstelt voortdurend met zijn geweten. Enerzijds wil hij graag bekennen want de wetenschap dat hij Rémi heeft vermoord, verscheurt hem van binnen. Anderzijds is hij bang voor de gevolgen van zijn onomkeerbare daad. Hij heeft een irrationele angst voor de norse buurman, angst voor de gendarmerie, angst voor de pijn die hij zijn moeder bezorgt, angst voor het oordeel van zijn vrienden en met name Émilie, een vriendinnetje op wie hij stiekem verliefd is, en angst voor de reacties van zijn dorpsgenoten die zo meeleven met Rémi’s ouders. Naarmate de uren vorderen en het lijkje nog steeds niet is gevonden, durft Antoine te hopen dat hij toch vrijuit gaat; helemaal als de weergoden hem een handje helpen.

Het werk van Pierre Lemaitre is iedere keer weer een traktatie omdat hij een gewoon onderwerp quasi nonchalant weet te transformeren in iets exceptioneels. Zo ook Drie dagen en levenslang; een uiterst boeiende en beklemmende thriller over een moord op een jongetje van zes. Het is een triest maar prachtig verhaal over een ongelukkig moment met levenslange gevolgen. Lemaitre beschrijft op meeslepende, en soms ontroerende, wijze de gewetenswroeging van Antoine en zijn voortdurende angst voor ontmaskering, maar ook de wanhoop van de ouders van Rémi en hun gevoel van radeloosheid als de gemeenschappelijk verontwaardiging plaats maakt voor eigenbelang. Daarnaast weet de schrijver in simpele bewoordingen de onderlinge verhoudingen en de onderhuidse, kleinburgerlijke vooroordelen van het dorp treffend weer te geven. Lemaitre weet opnieuw de geijkte paden van de traditionele thriller op ingenieuze wijze te omzeilen en bewijst met Drie dagen en levenslang wederom zijn grote klasse. Chapeau!!

RtH © okt 2016