Recensie en trailer:

Voorportaal van de hel

Ik ben vorig jaar zodanig onder de indruk geraakt van De ring van Möbius en De kleur van het duister van Franck Thilliez dat ik al zijn eerdere  boeken ook graag wilde hebben. Dat bleek nog lastig genoeg want in de reguliere boekhandel is zijn oudere werk niet meer verkrijgbaar maar gelukkig zijn er meer mogelijkheden. Het gruwelhuis was nog het enige ontbrekende boek maar dat heb ik via internet weten te bemachtigen.

Vigo Novak en Sylvain Coutteure, twee oud-collega’s hebben het financieel niet al te breed nadat ze ten gevolge van een reorganisatie zijn ontslagen. Op een avond reageren de twee mannen hun frustraties af door leuzen op het pand van hun ex-werkgever te kalken om vervolgens in een euforische stemming op een industrieterrein rond te crossen. Hierbij rijden ze tot hun grote schrik een onbekende man dood. Naast het lichaam vinden ze een tas vol met bankbiljetten; genoeg om uit de zorgen te raken. Ze besluiten hun sporen zo goed als mogelijk uit te wissen en er met het geld vandoor te gaan. Een keuze met grote gevolgen want de dag erop vindt de politie in een opslagruimte dicht bij de plaats van het ongeval namelijk het ontzielde lichaam van Melodie, een blind meisje dat ontvoerd was.

Lucie Henebelle is een 29-jarige, ambitieuze, aankomende rechercheur. Ze heeft een voorliefde voor morbide zaken en haar grootste droom is om  “profiler” te worden. Rond de kerst krijgt ze de kans om haar opgedane kennis te toetsen als ze aan het onderzoeksteam van de moord op Melodie wordt toegevoegd. Ze moet zich als beginnend, vrouwelijk rechercheur extra bewijzen om serieus te worden genomen. Haar thuissituatie met twee baby’s en de daarmee gepaard gaande gebroken nachten werkt niet in haar voordeel maar haar fascinatie voor de psyche van seriemoordenaars wel. Zij is degene die het onderzoek de goede kant opstuurt wat haar het nodige respect maar ook jaloezie oplevert.

Franck Thilliez heeft net als zijn creatie Lucie Henebelle een voorliefde voor het abnormale. Ging het in De ring van Möbius over acrotomofilie, in Het gruwelhuis gaat het over taxidermie maar dan met mensen. Thilliez onderbouwt zijn fictie met bizarre medische feiten uit de geschiedenis. Zo zijn er verwijzingen naar de lugubere 'Écorchés de Fragonard', de fameuze Russische arts Pirogov en het medisch handboek “Anatomia magistri nicolai physici” uit de 12^e eeuw.

Het gruwelhuis is geen makkelijk boek. Het is spannend genoeg maar doordat Thilliez een rijkere woordenschat heeft dan ik moest ik menigmaal naar het woordenboek grijpen om de betekenis van een woord op te zoeken. Panoplie, rebuut, retorten, monochromie, neofiet zijn om enkele voorbeelden te noemen, geen woorden die in mijn dagelijkse vocabulaire voorkomen. Sommige betekenissen kon ik wel uit de tekst opmaken maar ettelijke ook niet. Het was me nu en dan iets te literair al zaten daar ook enkele mooie frases tussen zoals de opmerking over een carrièrejager: “Je leeft in de schijnwerpers van de samenleving maar in de coulissen van je gezin.”

Het gruwelhuis is een spannende maar vooral macabere thriller. Het boek kent twee verhaallijnen: de jacht op een ongevoelige, beestachtige seriemoordenaar en de veranderingen van Vigo en Sylvain na het ongeluk. De beide lijnen kruisen elkaar even in het begin en aan het eind. De titel van het boek is goed gekozen want je waant je soms in het voorportaal van de hel. Dit gun je je ergste vijand niet. Het gruwelhuis is zeker geen thriller voor gevoelige personen of mensen met een zwakke maag.

© RtH 1-2-2011