|
 Als je tegen de
gemiddelde thrillerlezer zegt Harlan Coben luidt het antwoord
meestal "Wie?".
Bij de echte thrillerliefhebber staat Coben echter synoniem
voor absolute spanning en wordt hij alom gewaardeerd. Ik ken
dan ook niemand die zijn boeken slecht vindt.
Zelf ben ik begonnen met "Niemand
vertellen" en ik was gelijk verkocht. Sinds tijden werd ik
weer eens geraakt door een schrijver. Coben kreeg dus van mij
wel een tweede kans.
Coben heeft toen hij nog twintiger was zijn ouders verloren
en dat verlies is een thema die je in zijn
thrillers terugziet. Coben weet dat
machteloze en wanhopige gevoel goed te beschrijven en weet
daar met korte
zinnen een spanningselement aan toe te voegen. Binnen de kortste keren zit
je in het verhaal en vaak heb je geen idee waar het naartoe gaat.
Pas op het laatst volgt de, meestal, verrassende ontknoping.
Omdat ik een fan van Coben
ben geworden, heb ik ook "Foute boel" uit de Myron Bolitar serie
geprobeerd. Helaas kon die me niet bekoren en daarom heb ik
die
na 100 bladzijden aan de kant gelegd. Ik had eerder het idee dat
ik
een luchtige verhandeling aan het lezen was dan een
spannende detective. Ik heb het bij dat ene boek uit die reeks
gelaten vandaar dat bij de waardering van de Myron Bolitarserie
"n.v.t." staat. Zijn "Eens beloofd" schijnt meer
in het verlengde van zijn andere thrillers te liggen dus misschien dat ik Bolitar een herkansing geef maar voorlopig heb ik nog
genoeg te lezen.
Ken je Coben nog niet dan wordt het
hoog tijd om eens kennis te maken.
Ik durf haast te stellen dat het niet bij die ene kennismaking blijft!
|
