Voor zijn nieuwste thriller ging Harlan Coben uit van de intrigerende vraag: kun je alles vertrouwen wat je met eigen ogen ziet, vooral als je dat wanhopig graag wilt? Voordat Maya de ongelooflijke waarheid aankan over haar man - en zichzelf - moet zij die vraag beantwoorden, door eindelijk de confrontatie aan te gaan met de geheimen en het bedrog uit haar eigen verleden.

Optische illusies

2016 is het jaar van Harlan Coben bij uitgever De Boekerij. Dit jaar komen namelijk twee boeken van hem uit. In november verschijnt Naar huis, een nieuw deel, voor het eerst sinds vijf jaar, uit de Myron Bolitarserie. Fans smeekten Coben al jaren om een nieuw avontuur met hun held in de hoofdrol en uiteindelijk heeft hij gehoor gegeven aan hun smeekbedes. Ik heb ooit één boek uit die serie geprobeerd maar dat kon me totaal niet bekoren dus ik laat dit werk dan ook aan mij voorbijgaan. Ik hou het bij de in mei verschenen De verbeelding en die is me goed bevallen. Dat was wel even afwachten want hoewel ik van zijn onderhoudende en humoristische manier van schrijven houd, vond ik zijn laatste boeken die ik heb gelezen wat minder dan dat ik van hem gewend ben. Toch zijn zelfs zijn mindere thrillers nog altijd de moeite van het lezen waard. De filmrechten zijn inmiddels verkocht aan Warner Bros die Julia Robert voor de hoofdrol heeft weten te strikken. Charlize Theron zou ik een betere keuze hebben gevonden maar dat is mijn mening.

De verbeelding begint met de overpeinzingen van de voormalig Special Forces helikopterpilote Maya Stern op de begrafenis van haar vermoordde echtgenoot Joe Burkett; de oudste zoon uit een zeer welvarende en invloedrijke familie. Tijdens een afspraakje in Central Park werden Maya en Joe beroofd door twee gewapende mannen. Maya wist ternauwernood te ontkomen maar haar man was minder gelukkig. Maya heeft een tweejarig dochtertje Lily en daarom krijgt ze van een goede vriendin een zogenaamde Nannycam; een digitaal fotolijstje met een ingebouwde camera. Als ze op een avond de opnames bekijkt, ziet ze haar overleden man samen met haar dochtertje op de bank zitten. Ze kan haar ogen niet geloven en begint aan zichzelf te twijfelen. Daar is ook alle reden toe want nog niet zo lang geleden is ze uit militaire dienst ontslagen nadat een geheime missie in het Midden-Oosten door haar toedoen faliekant is misgelopen. Sindsdien lijdt Maya aan PTSS en heeft ze vreselijke nachtmerries vol flashbacks over die dag. En alsof dat niet genoeg is, is nog niet zo lagen geleden haar zus Claire vermoord door een onbekende dader. Maya lijkt achtervolgd te worden door de dood. Zijn de beelden van de camera werkelijkheid of lijdt ze aan hallucinaties? Om daar achter te komen gaat ze op onderzoek uit en ze ontdekt een schokkend geheim.

Coben hanteert al jaren hetzelfde trucje maar toch weet hij er iedere keer weer een andere draai aan te geven. Ditmaal gaat het verhaal over Maya een vrouwelijke ex-militair, die in korte tijd haar zus en man heeft verloren. Maya is een dame die haar mannetje staat wat wel blijkt uit de scène met de voetbalcoach van haar nichtje. Ze houdt van wapens en is een uitstekende schutter. Niet bepaald kwalificaties van een standaard moeder maar ze komen goed van pas als ze op zoek gaat naar de waarheid. Niet iedereen is namelijk even blij met haar gewroet in het verleden. Ze ondervindt de nodige tegenwerking maar ze krijgt ook hulp uit een verrassende hoek.

De verbeelding is een spannende, onderhoudende thriller over optisch bedrog. Als je soms een stap opzij doet, ziet alles er heel anders uit. Coben is een meester in het schrijven van dergelijke optische illusies. Hij weet zijn lezers voortdurend op het verkeerde been te zetten en dit verhaal is daar een uitstekend voorbeeld van. Ook zijn humoristische en herkenbare situatiebeschrijvingen ontbreken niet. Coben licht steeds een tipje van de sluier op maar het blijft tot het onverwachte einde een mysterie wat er werkelijk is gebeurd.

© RtH juli 2016