Het gaat om het verhaal, niet om de verteller.’ – Stephen King

Twee ogenschijnlijk doorsneemensen – in een doorsneewoonplaats, met een doorsneebaan, u kent ze wel – hebben een lang en gelukkig huwelijk. Als hij, Bob, op zakenreis gaat, vindt zij, Darcy, een doos met het donorcodicil, de bibliotheekpas en het rijbewijs van een andere vrouw. Een vrouw die nog niet zo lang geleden in het nieuws was. Een vrouw die is vermoord...

Een goed huwelijk is een van de vier fonkelnieuwe verhalen van Stephen King. Vier verhalen over sterke maar ook kwetsbare mensen – mensen die zich bevinden in het aardedonker, zonder sterren.

Recensie:

Licht schemerig

Het is alweer een behoorlijke tijd geleden dat ik een boek van Stephen King heb gelezen. In ieder geval ver voordat ik met Spanningzoeker ben begonnen. Niet dat ik überhaupt veel van hem gelezen heb want ik heb meer verfilmingen van zijn werk gezien dan dat ik boeken van zijn hand heb gelezen. Ik houd namelijk niet zo van bovennatuurlijke of horrorachtige verhalen maar op het witte doek of tv-scherm heb ik daar minder moeite mee. Films als The Shining, Christine en The Green Mile heb ik met veel plezier bekeken. Maar King heeft ook een aantal “normale” romans geschreven. Zo heb ik heel erg genoten van De Leerling en Dolan’s Cadillac en toen ik las dat hij met een nieuw boek kwam met vier van dergelijke verhalen leek me dat een mooie aanleiding voor een hernieuwde kennismaking.

Aardedonker, zonder sterren gaat over gewone mensen die in buitengewone situaties terechtkomen. Het boek bevat vier totaal verschillende verhalen over doorsneepersonen die al dan niet vrijwillig in een bepaalde positie terechtkomen met grote gevolgen voor hun verdere leven. Zo krijgt een boer in 1922 woorden met zijn vrouw over een stuk land dat zij geërfd heeft, besluit een schrijfster in Grote trucker na het geven van een lezing een kortere route naar huis te nemen, gaat een man die aan kanker lijdt in De verlening een vreemde deal aan en tenslotte denkt een vrouw dat ze Een goed huwelijk heeft tot ze een verschrikkelijke ontdekking doet. Zaken die eigenlijk iedereen kunnen overkomen al is het te hopen van niet.

Ik had het boek binnen enkele dagen uit en ik heb me er prima mee vermaakt maar het is niet nagelbijtend spannend. In zijn nawoord zegt Stephen King dat sommige stukken vrij hard zijn maar dat heb ik niet zo ervaren. Het gaat er bij andere schrijvers wel veel harder en grover aan toe. Sommige ontknopingen waren naar mijn mening wat onbevredigend: net alsof het niet af was maar voor het overige is Aardedonker, zonder sterren een typische Stephen King-roman. Dit keer geen bovennatuurlijk en duister boek maar eerder een licht schemerig verhaal.

© RtH 1-12-2010