Recensie:

Veelbelovende rauwe start van een nieuwe Zweedse thrillerheld.

In 2005 schreef Stieg Larsson Mannen die vrouwen haten, het eerste deel uit zijn wereldberoemd geworden Millennium trilogie. Zoals de titel al aangeeft, acteren daarin enkele onverbeterlijke vrouwenhaters maar zij verbleken bij de misogynie die in Zack ten toon wordt gespreid. Dit eerste schokkende deel uit de Herculesserie is het zeer geslaagde resultaat van het samenwerkingsverband tussen de auteur Mons Kallentoft en journalist/schrijver Markus Lutteman.

De onverschrokken inspecteur Zack Herry maakt deel uit van de Speciale Eenheid van Stockholm. Als vier Aziatische vrouwen op gruwelijke wijze zijn vermoord, wordt het team van Zack op de zaak gezet. Ze stuiten op een spoor van extreem racisme en vrouwenhaat. Het is zaak om de dader of daders zo snel mogelijk te arresteren voordat er meer slachtoffers vallen. Naast dit onderzoek vecht Zack tegen zijn eigen demonen. Hij worstelt met een toenemende drugsverslaving en de gevolgen daarvan op zijn functioneren. Hij is doodmoe maar slaapt niet of nauwelijks en kan zich steeds minder concentreren. Hij neemt onverantwoorde risico’s waardoor hij niet alleen zichzelf maar ook anderen in gevaar brengt. Zijn leidinggevende en collega’s zien hem langzaam afglijden maar zijn zelfdestructieve acties leveren ook resultaten op. Na het eerste hoofdstuk was ik bijna van plan het boek aan de kant te leggen omdat de schrijfstijl me totaal niet aansprak. Daarnaast had ik zo mijn bedenkingen bij een cocaïnesnuivende inspecteur die uit zijn dak gaat op een illegale rave. Maar omdat ik niks anders te lezen bij me had, ben ik door gegaan. En dat was mijn geluk want het boek werd per hoofdstuk beter. Na het stroeve begin kon ik me amper nog losrukken van deze rauwe actiethriller over vrouwenhandel, verkrachting, marteling en moord.

Zack is een gecompliceerd personage die op het randje van goed en fout leeft. Hij is het type ruwe bolster, blanke pit. Zijn beste vriend is een crimineel en net als Zack niet vies van een lijntje coke. Via flarden uit het verleden krijg je geleidelijk inzicht in het ontstaan van hun vriendschap, Zacks’ gedrag en drugsgebruik. Ook zijn directe collega Deniz en de rest van het team zijn aansprekende karakters met allemaal een eigen verhaal.

Mons Kallentoft (1968) liep al jaren met het idee rond een serie te schrijven die losjes gebaseerd is op de mythe van Hercules maar gesitueerd in het hedendaagse Stockholm. Bij een prijsuitreiking loopt hij Markus Lutteman tegen het lijf en het klikt meteen tussen die twee. Samen creëerden ze de complexe jonge inspecteur Zack Herry die zich buiten werktijd in de onderbuik van de Zweedse samenleving begeeft. Hun plan is om twaalf boeken te schrijven evenveel als de werken van Hercules.

In het begin van deze recensie haalde ik de vergelijking met Stieg Larsson al even aan. BN De Stem vindt Zack zelfs beter dan de boeken van Larsson. Daar ben ik het niet mee eens maar ik zie wel enige overeenkomsten hoewel Zack veel rauwer is. De schrijfstijl en het verhaal is een mix van Larsson, Lapidus en Roslund & Hellström; intens, rauw en donker. Zack is een veelbelovende start van een nieuwe Zweedse thrillerheld en ik kijk nu al uit naar de vertaling van Ontspoord; het tweede deel uit deze reeks.

© RtH 21-8-2015