Inhoud: Deel acht uit de Vespasianusreeks
Rome, 63 na Christus. De onvoorspelbare keizer Nero benoemt
Vespasianus tot gouverneur van Afrika en geeft hem de opdracht
naar het afgelegen koninkrijkje Garama af te reizen. Hij moet de
honderden Romeinse burgers die daar als slaaf worden gehouden
zien te bevrijden. Vespasianus hoopt de klus snel te klaren en
als held naar Rome terug te keren om zo bij Nero in de gunst te
komen.
Hij heeft de Romeinse burgers nog maar net vrij gekregen of
de andere slaven in Garama komen in opstand en in het kleine
woestijnrijk breekt een bloederige strijd uit. Vespasianus moet
de stad ontvluchten en begint met tweehonderd Romeinse burgers
aan een lange en verraderlijke tocht door de woestijn. Intussen
lijdt Rome onder de uitspattingen van Nero. De situatie
verslechtert met de dag en de bovenlaag van Rome vreest voor
zijn leven. Kan iemand de keizer stoppen voor hij Rome in de
afgrond stort?
Recensie:
Waanzinnig, politiek schaakspel in Rome
Robert Fabbri is met zijn Vespianusreeks beland
in het jaar 63 na Christus. Keizer Nero heeft zojuist zijn
dochter verloren en is drukker met het bouwen van een tempel en
haar goddelijk te verklaren dan met staatszaken. Nadat het kind
tot de godenstatus is verheven wijdt de keizer zich weer aan het
besturen van zijn imperium. Vespasianus wordt tot gouverneur van
Afrika benoemd en krijgt de ondankbare taak om enkele honderden
tot slaaf gemaakte Romeinse burgers te bevrijden uit het kleine
koninkrijk Garama gelegen op een paar vruchtbare heuvels in het
noordoosten van de Sahara. Falen is geen optie omdat hij dan uit
de gunst van Nero raakt en ten dode is opgeschreven. De vrouw
van Nero heeft namelijk om een hem onbekende reden een grote
hekel aan Vespasianus. Aangekomen in Garama komt hij tegenover
een oude, doodgewaande vijand te staan. Deze heeft in het
verleden veel ellende in Brittannië veroorzaakt en ook ditmaal
bezorgd hij Vespasianus weer de nodige problemen en niet alleen
in dit woestijnstaatje.
Maar zoals de geschiedenis leert, keert Vespasianus terug
naar Rome waar hij, vanwege de hem bezorgde problemen in Garama,
uit de buurt van de keizer probeert te blijven. Maar helaas is
zijn terugkomst niet onopgemerkt gebleven. Als lid van de Senaat
is hij verplicht, om de glorieuze optredens en overvloedige
banketten van de keizer bij te wonen. Nero ziet zichzelf
inmiddels als een begenadigd kunstenaar en wil zijn goddelijke
gave graag en public vertonen. Albert Uderzo, de Franse tekenaar
van Asterix en Obelix, zou hem naast de plaatselijk bard
Kakofonix in de boom hebben gehangen maar niemand van de Senaat
durft de keizer te wijzen op zijn gebrek aan talent. Hij wordt
dan ook uitbundig bejubeld na zijn ellenlange, slaapverwekkende
voordrachten. De grootheidswaanzin waar ook zijn illustere
voorgangers Caligula en Augustus in uitblonken, neemt steeds
grotere proporties aan. Niemand en niets is nog veilig voor deze
geldverslindende megalomaan die zelfs de echtgenotes van de
senaatsleden als persoonlijk eigendom ziet. De weerstand bij de
hogere klasse tegen zijn regime neemt dan ook hand over hand toe
helemaal als half Rome in vlammen opgaat. Men verdenkt Nero
ervan achter deze verwoestende daad te zitten. Helemaal als hij
binnen de kortste keren met een plan komt om Rome uit zijn as te
doen herrijzen en te hernoemen tot Neropolis ter meerdere eer en
glorie van hemzelf. Ondertussen nemen de geruchten toe dat de
keizer, tot zijn grote woede, achter de brand zit en daarom
heeft hij een zondebok nodig. In tijden van crisis en
onzekerheid geven mensen graag de schuld aan een minderheid en
Nero weet met veel theater de ideale schuldigen aan te wijzen.
Zelfs na acht delen vervelen de avonturen van Vespasianus
geen moment. Ik blijf me verbazen over de wreedheden en
idioterie van de keizers van de Julisch-Claudische dynastie.
Vespasianus weet zich temidden van dit waanzinnige, politieke
schaakspel in Rome goed staande te houden. Hij weet precies
wanneer hij moet rokeren, in het defensief te gaan maar vooral
wanneer toe te slaan. Fabbri heeft ook dit keer 80% feiten met
20% fictie tot een boeiend spektakel weten te smeden die helaas
zijn einde lijkt te naderen met Keizer van Rome.
© RtH maart 2018
|