Deel acht uit de Vespasianusreeks

Rome, 63 na Christus. De onvoorspelbare keizer Nero benoemt Vespasianus tot gouverneur van Afrika en geeft hem de opdracht naar het afgelegen koninkrijkje Garama af te reizen. Hij moet de honderden Romeinse burgers die daar als slaaf worden gehouden zien te bevrijden. Vespasianus hoopt de klus snel te klaren en als held naar Rome terug te keren om zo bij Nero in de gunst te komen.

Hij heeft de Romeinse burgers nog maar net vrij gekregen of de andere slaven in Garama komen in opstand en in het kleine woestijnrijk breekt een bloederige strijd uit. Vespasianus moet de stad ontvluchten en begint met tweehonderd Romeinse burgers aan een lange en verraderlijke tocht door de woestijn. Intussen lijdt Rome onder de uitspattingen van Nero. De situatie verslechtert met de dag en de bovenlaag van Rome vreest voor zijn leven. Kan iemand de keizer stoppen voor hij Rome in de afgrond stort?

Recensie:

Waanzinnig, politiek schaakspel in Rome

Robert Fabbri is met zijn Vespianusreeks beland in het jaar 63 na Christus. Keizer Nero heeft zojuist zijn dochter verloren en is drukker met het bouwen van een tempel en haar goddelijk te verklaren dan met staatszaken. Nadat het kind tot de godenstatus is verheven wijdt de keizer zich weer aan het besturen van zijn imperium. Vespasianus wordt tot gouverneur van Afrika benoemd en krijgt de ondankbare taak om enkele honderden tot slaaf gemaakte Romeinse burgers te bevrijden uit het kleine koninkrijk Garama gelegen op een paar vruchtbare heuvels in het noordoosten van de Sahara. Falen is geen optie omdat hij dan uit de gunst van Nero raakt en ten dode is opgeschreven. De vrouw van Nero heeft namelijk om een hem onbekende reden een grote hekel aan Vespasianus. Aangekomen in Garama komt hij tegenover een oude, doodgewaande vijand te staan. Deze heeft in het verleden veel ellende in Brittannië veroorzaakt en ook ditmaal bezorgd hij Vespasianus weer de nodige problemen en niet alleen in dit woestijnstaatje.

Maar zoals de geschiedenis leert, keert Vespasianus terug naar Rome waar hij, vanwege de hem bezorgde problemen in Garama, uit de buurt van de keizer probeert te blijven. Maar helaas is zijn terugkomst niet onopgemerkt gebleven. Als lid van de Senaat is hij verplicht, om de glorieuze optredens en overvloedige banketten van de keizer bij te wonen. Nero ziet zichzelf inmiddels als een begenadigd kunstenaar en wil zijn goddelijke gave graag en public vertonen. Albert Uderzo, de Franse tekenaar van Asterix en Obelix, zou hem naast de plaatselijk bard Kakofonix in de boom hebben gehangen maar niemand van de Senaat durft de keizer te wijzen op zijn gebrek aan talent. Hij wordt dan ook uitbundig bejubeld na zijn ellenlange, slaapverwekkende voordrachten. De grootheidswaanzin waar ook zijn illustere voorgangers Caligula en Augustus in uitblonken, neemt steeds grotere proporties aan. Niemand en niets is nog veilig voor deze geldverslindende megalomaan die zelfs de echtgenotes van de senaatsleden als persoonlijk eigendom ziet. De weerstand bij de hogere klasse tegen zijn regime neemt dan ook hand over hand toe helemaal als half Rome in vlammen opgaat. Men verdenkt Nero ervan achter deze verwoestende daad te zitten. Helemaal als hij binnen de kortste keren met een plan komt om Rome uit zijn as te doen herrijzen en te hernoemen tot Neropolis ter meerdere eer en glorie van hemzelf. Ondertussen nemen de geruchten toe dat de keizer, tot zijn grote woede, achter de brand zit en daarom heeft hij een zondebok nodig. In tijden van crisis en onzekerheid geven mensen graag de schuld aan een minderheid en Nero weet met veel theater de ideale schuldigen aan te wijzen.

Zelfs na acht delen vervelen de avonturen van Vespasianus geen moment. Ik blijf me verbazen over de wreedheden en idioterie van de keizers van de Julisch-Claudische dynastie. Vespasianus weet zich temidden van dit waanzinnige, politieke schaakspel in Rome goed staande te houden. Hij weet precies wanneer hij moet rokeren, in het defensief te gaan maar vooral wanneer toe te slaan. Fabbri heeft ook dit keer 80% feiten met 20% fictie tot een boeiend spektakel weten te smeden die helaas zijn einde lijkt te naderen met Keizer van Rome.

© RtH maart 2018